استیتمنت

هی نوشتم و پاک کردم، محتاطم که شعار ندهم. برای همین ساده می‌گویم: از نودوهشت جنگ را درک کردم و ترسیدم. پناهی نداشتم جز حفر کردن و مخفی شدن، گویی استتار کردم و با محیط یک رنگ شدم.
نمی‌دانم، شاید به این دلیل که که از یک‌دستی و یک‌رنگی پایانی که تاکتیک‌های جنگی رقم زده و می‌زند می‌ترسم.
چنین است که این‌جا، در این نمایش همه چیز یک‌رنگ شده است؛ اتحادی به‌رنگ خون، خاکی به رنگ سُخر*.

حسین شوراب

• سُخر یا سوخر در زبان اوستایی و همچنین پارسی میانه به معنای سُرخ است.